11 Eylül 2009 Cuma

Harabe

yine mi dedim
bozgun...
bezgin...
bitkin...
yorgunum artık
taşımıyor omuzlar bu yükü
eskiden çift askıda sıkı sıkı asılıydı omuzlarıma
şimdi tek taraflı tutuyorum
liseli çocuklar gibi tek omzuma asılı
kayıyor
ağırlığından olsa gerek
tutmak istesem elimi acıtıyor
dikenli bir gül sapı gibi
yaprakları çoktan dökülmüş
kan kırmızısı goncalarından.
şimdi o kırmızılık gözlerimde
birazdan süzülecek yanaklarımdan
ağlamak mı
o da ne?
ben onu bile unuttum
kanayan yüreğim benim
gözlerimse bir ayna sadece
bi bak istersen
dikkatlice
belli mi gözlerimin rengi
acıma bana
yanma o rengi göremediğine
dövünme
gözlerim bir ayna
rengini kan kırmızısı sevdamdan almış
ama artık kan ağlayan bir sevda
dökülen temiz gözyaşlarım değil
öptüğünde dudaklarına tuzlu su tadı veren.
gözlerim hep seni gösterdi
yine sensin işte
bak
unutma
kapatıyorum, kirpiklerim saklar her şeyi.
sen al sadece şu emanetini
artık tek omuzumda olanı
tek elimle taşımaya bile gücüm yok
bütün ellerim dikenli
yüreğimi tuttum ben onlarla
o yüzden kanıyor işte
sana ağladığından değil
sen sakın alınma
yine mi
hayır bu sefer değil işte
gözlerim kapalı artık
kırmızılıklar geçince açacağım
elimdeki yaralar da
şimdilik tek derdim nefes alabilmek
seninleyken tuttuğum soluğu daha şimdi bıraktım
bir nefesmişsin sadece
gördün işte
zehirli duman gibi içime çektim seni
zehrini bıraktın ve git artık
azat ettim seni


0 yorum: